De Poot
- Hoog hing ze, samen met soortgenoten
- Zwart, donker, stoffig en stil
- Een van de twaalf theater poten
- Onderworpen aan andermans wil
- Het leek de rest niet te deren, zo hoog
- Zo kil en zonder functie dee´z dag
- Ze hingen binnen, ´t was hier droog
- Maakten zij zich geen zorgen om het harde gelag?
- Waarom kwam er niemand werken?
- Bleven ook dinsdags de lichten uit
- Wanneer begon ze dat te merken
- Waarom nam men dat besluit?
- Vroeger had ze wekelijks één dag rust
- Tussen dagen van Revue, cabaret of toneel
- Eenvoud haar opdracht, hangen plichtsbewust
- Schermde als coulissen af, spelers, personeel
- Ze dacht terwijl ze stil bleef hangen
- Aan de dingen die ze zag
- Aan de blikken van verlangen
- Aan de tranen, het gelach
- Wat had ze veel gezien, gehoord, genoten
- Niemand wist dat zij dat deed
- Niet normaal voor ‘gewone’ Poten
- Toch, zij was niet zomaar een donker kleed
- Zij was veranderd; hoorde, voelde, zag
- Herinnerde zich dat bijzondere moment
- Die onvergetelijke dag
- Dat die magiër de show stal, het was ongekend
- Zijn truc bracht de verandering, als bijeffect
- Niemand wist dat het gebeurde
- Zij alleen leek geroerd door deze act
- Iets wat ze in die jaren nooit betreurde
- De and´re poten hingen gewoon maar stil
- Zij wilde zich laten ´horen´ al was het niet veel
- Zij had nu gevoel, een eigen wil
- Al kon ze weinig doen zonder personeel
- Alle poten hingen rustig, als Youp eens naast hen stond
- Bij haar ging het doek wat heen en weer
- En voorzichtig kroop haar zoom over de grond
- Tot het randje hem kon raken, zachtjes als een veer
- Ze hoorde zang, revues en muziektheater
- Op het toneel de roep, “de vis wordt duur betaald”
- En al het spektakel en gesnater
- Als de rekwisieten van het toneel werden gehaald
- Konden haar mede poten ook wat zij nu kon?
- Hoorden ze ook het zingen, de stemmen, het geluid?
- Voelden ze wat zij nu voelen kon
- Liep er bij hen soms ook een trilling over de stoffen huid?
- Het was haar niet bekend, ze sprak geen woord
- En konden het niet bespreken
- Want ze had hen ook nooit gehoord
- Wel wist zel dat ze niet zo levend leken
- Maar ook al was het uren stil,
- Als iedereen naar huis was gegaan
- Wetend dat er ’s middags acties kwamen maakte verschil
- Ze wist dat het met de rust dan snel was gedaan
- Maar nu, als ook op dinsdag de deuren dicht blijven
- Geen artiest, decorbouwer, muzikant
- Geen warme en gepassioneerde lijven
- Maar stilte heerste in het pand
- Hoe moest ze de tijd overbruggen, twee dagen
- Nu ze wist hoe het leven kon zijn
- Hoe kon ze iemand dat vragen
- Ze was toch niet meer dan een gordijn
- Toch, gisteren had ze dan iets vernomen
- Van wat de oorzaak was van het besluit
- Iets met subsidies en dat er minder publiek zou komen
- Dus een dagje theater minder, gas en licht vaker uit
- Wat subsidies waren dat wist ze niet echt
- De gevolgen die dat veroorzaakte wel
- Wie had dat bedacht, wie had het recht
- Om zo in te grijpen, ’t gaf haar kippenvel
- Ze kon slechts berusten, er zat niets anders op
- Subsidies, een woord met zo´n lading
- Twee dagen elke week niets te doen, wat een strop
- Ze wilde gezelschappen, actie, reuring
- ´t Besef dat ze het moest nemen zoals het kwam
- Drong door tot in haar vezels
- Toch wist ze een ding zeker, wie dat besluit nam
- Behoort zeker tot de ezels.
- Er zat niets anders op dan zoveel mogelijk te genieten
- Van wat er overbleef aan mogelijkheden
- Nu, en denkend aan wat de artiesten achterlieten
- Aan allen die voor het voetlicht schreden.
- En die gedachte maakte haar weer tevreden.
M.K. Peta
December 2012
