De Poot

• Hoog  hing ze, samen met soortgenoten
• Zwart, donker, stoffig en stil
• Een van de twaalf theater poten
• Onderworpen aan andermans wil
• Het leek de rest niet te deren, zo hoog
• Zo kil en zonder functie dee´z dag
• Ze hingen binnen, ´t was hier droog
• Maakten zij zich geen zorgen om het harde gelag?
• Waarom kwam er niemand werken?
• Bleven ook dinsdags de lichten uit
• Wanneer begon ze dat te merken
• Waarom nam men dat besluit?
• Vroeger had ze wekelijks één dag rust
• Tussen dagen van Revue, cabaret of toneel
• Eenvoud haar opdracht, hangen plichtsbewust
• Schermde als coulissen af, spelers, personeel
• Ze dacht terwijl ze stil bleef hangen
• Aan de dingen die ze zag
• Aan de blikken van verlangen
• Aan de tranen, het gelach
• Wat had ze veel gezien, gehoord, genoten
• Niemand wist dat zij dat deed
• Niet normaal voor ‘gewone’ Poten
• Toch, zij was niet zomaar een donker kleed
• Zij was veranderd; hoorde, voelde, zag
• Herinnerde zich dat bijzondere moment
• Die onvergetelijke dag
• Dat die magiër de show stal, het was ongekend
• Zijn truc bracht de verandering, als bijeffect
• Niemand wist dat het gebeurde
• Zij alleen leek geroerd door deze act
• Iets wat ze in die jaren nooit betreurde
• De and´re poten hingen gewoon maar stil
• Zij wilde zich laten ´horen´ al was het niet veel
• Zij had nu gevoel, een eigen wil
• Al kon ze weinig doen zonder personeel
• Alle poten hingen rustig, als Youp eens naast hen stond   
• Bij haar ging het doek wat heen en weer
• En voorzichtig kroop haar zoom over de grond
• Tot het randje hem kon raken, zachtjes als een veer
• Ze hoorde zang, revues en muziektheater
• Op het toneel de roep, “de vis wordt duur betaald”   
• En al het spektakel en gesnater
• Als de rekwisieten van het toneel werden gehaald
• Konden haar mede poten ook wat zij nu kon?
• Hoorden ze ook het zingen, de stemmen, het geluid?
• Voelden ze wat zij nu voelen kon
• Liep er bij hen soms ook een trilling over de stoffen huid?
• Het was haar niet bekend, ze sprak geen woord
• En konden het niet bespreken
• Want ze had hen ook nooit gehoord
• Wel wist zel dat ze niet zo levend leken
• Maar ook al was het uren stil,
• Als iedereen naar huis was gegaan
• Wetend dat er  ’s middags acties kwamen maakte verschil
• Ze wist dat het met de rust dan snel was gedaan
• Maar nu, als ook op dinsdag de deuren dicht blijven
• Geen artiest, decorbouwer, muzikant
• Geen warme en gepassioneerde lijven
• Maar stilte heerste in het pand
• Hoe moest ze de tijd overbruggen, twee dagen
• Nu ze wist hoe het leven kon zijn
• Hoe kon ze iemand dat vragen
• Ze was toch niet meer dan een gordijn
• Toch,  gisteren had ze dan iets vernomen
• Van wat de oorzaak was van het besluit
• Iets met subsidies en dat er minder publiek zou komen
• Dus een dagje theater minder, gas en licht vaker uit
• Wat subsidies waren dat wist ze niet echt
• De gevolgen die dat veroorzaakte wel
• Wie had dat bedacht, wie had het recht
• Om zo in te grijpen, ’t gaf haar kippenvel
• Ze kon slechts berusten, er zat niets anders op
• Subsidies, een woord met zo´n lading
• Twee dagen elke week niets te doen, wat een strop
• Ze wilde gezelschappen, actie, reuring
• ´t Besef dat ze het moest nemen zoals het kwam
• Drong door tot in haar vezels
• Toch wist ze een ding zeker, wie dat besluit nam
• Behoort zeker tot de ezels.
• Er zat niets anders op dan zoveel mogelijk te genieten
• Van wat er overbleef aan mogelijkheden
• Nu, en denkend aan wat de artiesten achterlieten
• Aan allen die voor het voetlicht schreden.
• En die gedachte maakte haar weer tevreden.

M.K. Peta

December 2012