Beer Harm

Beer Harm. Klik hier voor de video

• Nienke was nog maar drie dagen oud,
• toen de beer aan haar werd toevertrouwd.
• Telkens bij de eerste oogopslag,
• was het beer Harm die ze zag.
• In de wieg, de box, het ledikant,
• gaf hij haar rust, er groeide een band.
  
• Zonder hem slapen, uit logeren gaan,
• had ze tot nu toe niet gedaan.

• Hij was niet mooi meer, was versleten,
• hun hond had hem ook al eens gebeten.
• Had een lap op zijn snuit,
• oortje scheef, oogje eruit.
• Maar hij zou altijd haar vriendje zijn,
• ‘t ging niet om ‘t mooi, maar om het fijn.

• In de stad, op de markt van donderdag,
• merkten moeder en Nienke niets van de tegenslag,
• die bij ‘t naar bed gaan duidelijk werd,
• Harm was weg, leeg zijn plekje in bed.
• Onnodig werd het huis doorzocht, Harm was er niet,
• de lege plaats veroorzaakte veel verdriet.

• De beer was uit de wandelwagen gegleden,
• vanuit het mandje verder naar beneden.
• Op de overvolle straat, tussen kapot fruit,
• schopte de een na de andere tegen zijn snuit.
• Nat en smerig als een hoopje vuil,
• hield Harm zich achter een stapel dozen schuil.
• De marktlui ruimden de kramen weer af,
• waarbij men Harm gelukkig zijn vrijheid gaf.
• Door na ‘t vinden hem op een vensterbank te zetten,
• iemand anders zou wel op hem letten.

• Jammer genoeg waren dat jongens met kwade zin,
• die zagen er een prachtige voetbal in.
• Harm schoot links en rechts over straat,
• ‘t ging niet zo goed met Nienke’s maat.
• Toen hij een struik zag, een beetje opzij,
• rolde Harm eronder, eindelijk vrij.

• ‘s Avonds richtte Harm zich op,
• zijn been sleepte, scheef hing zijn kop,
• vulling stak uit zijn rug en nek,
• door ‘t openhalen aan een hek.
• Naar huis toe, dat telde alleen,
• hoe moest hij lopen, waar moest hij heen?
• Hij strompelde moeizaam straten door,
• vastberaden en uitsluitend op het gehoor,
• want door het snikken van Nienke klein,
• voelde hij aan hoe zijn weg moest zijn.

• De avond verstreek en zo ook de nacht,
• zoekend naar Nienke die op hem wacht.
• Tenslotte bereikte hij de tuin van haar huis,
• vuil, versleten, moe maar thuis.
• Vader zag het bij het uitlaten van de hond,
• het vrijwel onherkenbare bergje op de grond.
• Hij riep zijn vrouw, die vol verbazing zag,
• dat het Harm was die daar lag.
• Ze nam hem op, in haar oog blonk een traan,
• Nienke’s lieveling, hoe kon het bestaan?
• Verloren op de markt, dat wist ze echt,
• hoe kwam die hier nou terecht?

• Ze waste zijn vacht, naaide zijn rug,
• en gaf Harm weer aan Nienke terug,
• die hem dolblij in haar armen sloot,
• de beer straalde, hij genoot.
• Nooit zou iemand weten van zijn tocht,
• de barre reis, toen hij zijn vriendinnetje zocht.

januari 1997. M.K. Peta